کد مطلب:27900 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156
334. امام باقرعلیه السلام:چون وفات نوح علیه السلام در رسید، به پسرش سام، وصیّت كرد و صندوق و آنچه در آن بود و وصیّت را به او سپرد.[2]. 335. امام صادق علیه السلام:نوح علیه السلام پانصد سال پس از توفان زیست. سپس جبرئیل نزدش آمد و [ از جانب پروردگار ]گفت:«ای نوح! نبوّتت تمام شده است و به پایان روزگارت رسیده ای. پس به اسم اكبر، میراث علمی و آثار علم نبوّتِ همراه خود بنگر و آنها را به پسرت سام بسپار؛ چرا كه من، زمین را جز با عالِمی در آن - كه به وسیله او اطاعت و هدایتم شناخته شود و در فاصله میان وفات یك پیامبر تا بعثت پیامبر بعدی، دستگیره نجات باشد -، وا نمی نهم و مردم را جز با حجّتی برای خودم و دعوتگری به سویم و هدایتگری به راهم و دانایی به كارم، وا نمی گذارم؛ چرا كه من حكم كرده ام كه برای هر قوم، هدایتگری قرار دهم كه با او سعادتمندان را هدایت كنم و او حجّتم بر شقاوتمندان باشد». پس نوح علیه السلام اسم اكبر و میراث علمی و آثار علم نبوّت را به سام سپرد؛ امّا نزد حام و یافث، علمی كه از آن بهره جویند، نبود. نوح علیه السلام آنان را به هود، بشارت و به پیروی از او فرمان داد و به آنان دستور داد كه هر ساله وصیّت را بگشایند و در آن بنگرند و این، عید آنان باشد.[3].
333. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:نوح علیه السلام از دنیا رفت و از قومش پیمان گرفت كه به وصیّش سام، وفادار باشند.[1].